Şakayık Kameryesi

Eski zamanlarda, Nan'an ilçe kaymakamı Du Bao'nun Du Li'niang adında çok güzel ve akıllı bir kızı varmış. Babası Du Bao, kızını okutmak için eve bir öğretmen çağırır. Öğretmen her gün Du Li'niang'a Çin'in klasik “Şiir Antolojisi”nden şiirleri öğretir. Du Li'niang'ın hizmetçisi Chun Xiang da Du Li'niang ile birlikte şiir okur. Ancak oyuna düşkün olan Chun Xiang sık sık dersten kaçar.

Kadınların özgürlüklerinden tamamen yoksun bırakıldıkları Çin'in eski feodal toplumunda kızların evlilikleri, ana babaları tarafından kararlaştırılırdı. Hatta kızlar, evlenmeden önce eşlerinin yüzlerini bile göremezlerdi. Çocukluk zamanını sadece şiir okumaya veren Du Li'niang, klasik şiirlerde tarif edilen kız erkek arasındaki özgür aşk yaşamının hasretini çeker.

İlkbaharda Chun Xiang, Du Li'niang'a evinin arkasında güzel manzaralı bir bahçenin bulunduğunu söyler. Çocukluğundan beri Çin'in feodal ahlâk kurallarına sıkıca bağlı kalan Du Li'niang, her gün odasına kapanarak ya nakış işler ya da kitap okur, odasından hiç ayrılmazdı. Chun Xiang'ın takılmalarıyla Du, gizlice arka bahçede gezmeye çıkmaya başlar.

Bahçedeki manzara gerçekten çok güzeldir. Ağaçlar yeşillenmiş, havuz kenarları yosunla kaplıdır. Şakayık da dahil rengarenk çiçekler yarışırcasına açılır. Kuşlar ağaç dallarında şarkı söyler gibi ötüşür, uzaklardaki dağlar bir varmış bir yokmuş gibi görünür. Du Liniang, bu güzel ilkbahar manzaralarını gördüğü zaman, yalnızca odaya kapanarak kitap okumak ve nakış yapmakla geçirdiği günleri hatırlar. Du Linniang, insanın gençliğinin de bu doğa manzarasının güzelliği gibi kadri bilinmeden çabuk solacağı düşüncesine kapılır. Derin üzüntüler içinde kalan Du Liniang, bahçeden odasına hüzünle döner ve yorgun yorgun derin uykuya dalar.

Du Liniang, rüya görür. Rüyada bahçeye gider. Aydın bir genç elinde söğüt dalıyla kendisiyle sohbet etmeye gelir. Güzel ve akıllı Du Liniang'dan çok hoşlanan genç, gençliğini boşa harcayan Du'ya acır. Du, kendisini çok iyi anlamasından dolayı, gence aşık olur. Bahçedeki çiçek tanrıçaları dans ederek Du Liniang ile aydın genç arasındaki mutlu aşkı kutlar.

Du Liniang'in annesi kızını görmeye gelir. Du Liniang'ı tatlı rüyasından uyandırır. Rüyada gördüklerini özleyen Du Liniang, rüyada gördüğü o genci bulmak için tekrar bahçeye çıkar, ancak bulamaz. Du Liniang, düşündükçe üzülür, odaya çekilir ve sonra yatağa düşer. Du, o güzel baharın ve baharda gördüğü o rüyanın hasretini çeker. Du, ayrıca kendi resmini çizer ve Chunxiang'dan resmini bahçede gömmesini ister. Çok geçmeden Du Liniang ölür. Du, dünyaya gözlerini yummadan önce anne babasından kendisini bahçedeki erik ağacının altına gömmelerini ve onun için mezar yapmalarını ister.

Kısa süre sonra Du Bao ailesi başka yere taşınır. Bir gün bir genç bu bahçeden geçerken hastalanır ve bahçeye yakın bir yerde geceler. Liu Mengmei adındaki bu genç, Du Liniang'ın rüyasında gördüğü gençtir.

Liu Mengmei, biraz iyileşince bir gün bahçede gezer, tesadüfen Du Liniang'un resmini bulur. Liu, sanki görüştüğü ve tanıştığı bir güzel kızın resmi gibi onu kitap odasına asar. Liu, her gün resmine bakar ve baktıkça kızı daha çok sever ve yaşayan bir kız gibi ona seslenir.

Du Liniang öldükten sonra, ruhu halâ bahçede dolaşır. Du, kendisine karasevdalı olan Liu Mongmei ile buluşmak için her akşam kitap odasına gelir ve sabaha kadar kalır. Kızdan bir an bile ayrılmak istemeyen Liu Mengmei, “Seninle nasıl ebediyen birlikte kalabilirim” diye sorar. Du, “Mezarımı açarsan, dirilirim” şeklinde yanıtlar. Kızın bu sözlerine son derece sevinen Liu Mengmei kazmayla mezarını açar, Du dirilir ve eskisi gibi güzel olur. İkisi mutluluk içinde evlenir.

Du Liniang'ın aşk için doğması ve ölmesi ile ilgili bu romantik hikaye nesiller boyu gençlere ilham kaynağı olur.