Leiqin

“Leihu” da denilen Leiqin, 1920'li yıllarda ortaya çıkan yaylı bir müzik aletidir.

Leiqin, Çin'in halk sanatçısı Wang Dianyu tarafından huzhui adlı çalgı temelinde geliştirdi. Çin'in Shandong eyaletinde yoksul bir ailede doğan Wang Dianyu, çocukken kör oldu. Buna rağmen Wang, huzhui ve diğer müzik aletlerini çalmayı öğrendi. Zekası ve çok çalışkan olması sayesinde Wang, huzhui ile bazı türküler ve operaların ezgilerini çalabiliyordu. Wang, 1920'li yılların sonunda, huzhui'de büyük cesaretle bazı değişiklikler yaptı. Wang, çalgının sapını daha uzun hale getirdi, ses kutusunu büyüttü ve kutunun üzerini boğa derisiyle örttü. Böylece huzhui'nin sesinden daha yüksek, ses ölçüsünden daha geniş ve sesi daha güzel olan yeni tip bir müzik aleti doğdu. Bu müzik aletine 1953 yılında resmi olarak “leiqin” ismi verildi.

Leiqin, beş parçadan oluşur. Sapı, başı ve akortu, sert ağaçtan yapılmıştır. Leiqin'in başı kürek şeklindedir, ses kutusu, ince tahtadan yapılmıştır. Leiqin iki değişik çapta olabilir. Çelik yaylı olan büyük leiqin 110 santim, ipek yaylı olan leiqin 90 santim uzunluğundadır. Büyük leiqin'nin normal ses ölçüsü, 3.5 oktava ulaşır. Küçük leiqin'nin akort edilmesi ve ses ölçüsü, büyük Leiqin'le hemen hemen aynıdır, yalnızca sesi bir oktav daha yüksektir.

Diğer yaylı müzik aletleri gibi Leiqin de çalınırken, çalgıcı, düz oturmalıdır. Çalgıcı, ses kutusunu sol dizinin üstüne koyar, sol elin baş ve işaret parmaklarıyla yaylara basar.

Leiqin'in sesi yüksek ve yumuşak, ses ölçüsü geniştir. Tek başına ve diğer müzik çalgılarla birlikte çalınabilir. Leiqin'in sesi, insan sesini, hayvanların seslerini, diğer yaylı ve vurmalı müzik aletlerinin seslerini andırır.

Örnek ezgi: "Afandi'nin şarkısı"