Türkçe
Dil Seçin
Çin hükümeti, 1978 yılında ekonomi sistemi reformu yapmaya karar verirken planlı ve aşamalı olarak dışa açılma politikasını uygulamaya başladı. 1980 yılından itibaren Çin hükümeti ardı ardına Guangdong eyaletinin Shenzhen, Zhuhai ve Shantou kentleri, Fujian eyaletinin Xiamen kenti ve Hainan eyaletinde beş ekonomik pilot bölge kurdu. 1984 yılında Çin'in Dalian, Qinhuang Dao, Tianjing, Yantai, Qingdao, Lianyungang, Nantong, Shanghai, Ningbo, Wenzhou, Fuzhou, Guangzhou, Zhanjiang ve Beihai gibi 14 kenti dışa açıldı. 1985 yılından sonra Yangzi Deltası, Zhujiang Deltası, Fujiang eyaletinin güneyindeki delta bölgesi, Shandong Yarımadası, Doğu Liaoning Yarımadası, Hebei ve Guangxi eyaletleri de dışa açılan bölgeler oldular, dolayısıyla deniz sahili boyunca dışa açılan ekonomik bir şerit oluştu.1990 yılında Çin hükümeti Shanghai'deki yeni Pudong bölgesinin kalkındırılmasına ve dışa açılmasına, Yangtze Nehri kıyılarında bulanan kentlerin dışa açılmasının geliştirilmesine karar verdi. Bunun için Shanghai'ın Pudont bölgesinin lokomotifliğinde “dışa açılan Yangtze şeridi” oluştu. 1992 yılında Çin'in bazı sınır kentleri ve iç kesiminde bulunan eyaletleri ve özerk bölgelerinin merkez kentlerinin dışa açılmaları da kararlaştırıldı. Bazı büyük ve orta çaplı kentlerde 15 Serbest Ticaret Bölgeleri, devlet düzeyindeki 49 ekonomi ve teknoloji kalkındırılması bölgesi ve 53 yüksek ve yeni teknoloji sektörlerini kalkındırma bölgesi kuruldu. Böylece Çin'de deniz kıyıları, nehirler, sınırlar ve iç kesim gibi bölgeleri birbirine bağlayan, kapsamlı, çok katlı ve geniş dışa açılma çerçevesi kuruldu.
Dışa açılan söz konusu bölgeler, değişik imtiyazlı politikaların uygulanmasından dolayı dış ekonominin geliştirilmesi, ihracattan döviz kazanılması ve ileri teknolojilerin çekilmesi gibi alanlarda pencere ve iç kesimdeki bölgelerin gelişmesini ilerletme rolü oynadılar.
