Liuqin

Liuqin, yaylı bir müzik alettir. Söğüt ağacından yapılan liuqin'e, dış görünümünün söğüt ağacı yaprağına benzemesinden dolayı, “söğüt yaprağı” anlamına gelen “Liu Ye Qin” adı verilir. Liuqin'in dış görünümü ve yapısı, Çin'in bir milli çalgısı olan Pipa'ya çok benziyor. Başlangıçta liuqin'nin yapısı çok basitti ve bu nedenle halk, liuqin'ye “tu pipa” adını verdi. “Tu” çok basit demektir. Çin'in Shangdong, Anhiu ve Jiangsu eyaletlerinde uzun zamandır yaygın olarak kullanılan “tu pipa”, yerel operalarda çalınır.

Liuqin'in dış görünüm ve yapı bakımından pipa'ya oldukça benzemesinin yanı sıra çalınma yöntemi de pipa ile aynıdır. Liuqin çalırken, çalgıcı düz oturuyor, liuqin'i eğilir şekilde göğsüne koyup, mızrabı sol elinin baş parmağı ve işaret parmağı arasında tutuyor.

1958 yılında Wang Huiran, müzik aletleri fabrikasındaki iş ardakaşlarıyla birlikte yeni tip üç yaylı liuqin'i geliştirdi. Üç yaylı Liuqin'in çubuklarının sayısı 7'den 24'e yükseldi. “Tu pipa” ile kıyaslandığında, yeni tip liuqin'in ses ölçüsü daha geniştir ve tonlarının değiştirilmesi daha kolaydır. Yeni tip liuqin'in ses tonu daha açık olur. 1970'li yıllarda Wang Huiran, 4 yaylı yüksek tonlu ikinci kuşak liuqin' geliştirdi. Bu yeni tür liuqin'in yay ve çubuk sayısının artmasının dışında, çerçevesinde sorghum yerine bambu, yaylarında da ipek yerine çelik kullanılır. Tüm bunlar, Liuqin'in ses etkisini daha da artırdı. Böylece 200 yıl boyunca yalnızca yardımcı müzik aleti olarak kullanılan Liuqin, tek başına çalınan bir müzik aleti haline geldi.

Liuqin günümüzde Çin müzik arenasında çeşitli roller üstleniyor. Liuqin, etnik grupların orkestralarında yaylı müzik aletleri arasında yüksek ton çalmakla görevlendirilir. Ayrıca liuqin, Batı müzik aleti mandolin'in ses etkisine sahip olmasından dolayı, diğer Batı çalgılarıyla birlikte çalınırken de kendine özgü tadı verir.

Örnek ezgi: "Lifli pamuk ağacı (kapok) çiçek açıyor"v